TRATHLON MIXED RELAY: SPEKTAKEL

2022-06-21, door: George Sieverding

Nieuwe column    <    Overzicht    >    Oude column

Nederlands Olympisch goud in Parijs 2024?

De Amerikanen houden van sporten met een explosief karakter.
Sporten die traag verlopen omschrijven zij als "kijken naar groeiend gras".
Cynisch de opmerking over de Ironman "kijken naar groeiend kunstgras".
Toch begon het allemaal met de Ironman in Amerika (Hawaii) eind jaren zeventig.
In nog geen 50 jaar ontwikkelde de triatlon zich tot een aantrekkelijke sport met (te) veel officiële onderdelen.

Hierbij de definities van de officiële afstanden.

De ontwikkelingen in de triatlon wereld voltrokken zich in een verrassend hoog tempo. De deelnemers aantallen maakten een stormachtige groei door. Al spoedig moest er in veel gevallen een stop op het deelnemers aantal worden ingevoerd. Triatlons waren hot. Velen, jong en oud, wisselden van sport. Ook sprak het recreatieve, maar toch uitdagende, karakter van deze nieuwe sport aan. Organisaties sloegen de handen ineen en de NTB (Nederlandse Triatlon Bond), opgericht in 1987, sloot zich direct aan bij de Europese (ETU) en Wereld (ITU) bonden aan.

Zoals bij veel jonge sportbonden, werd al snel via het NOC/NSF een voorstel gedaan om de triatlon op het Olympische programma te krijgen. In 2000, Sydney (Australië) volgde de primeur. De uiteindelijke resultaten logenstraften de voorspellingen van bondscoach Louis Delahaye, gedaan in de Volkskrant van 6 oktober 1997 "De ambitie is overduidelijk: goud bij de vrouwen en de mannen". De Olympische ambitie spatte uiteen als een zeepbel. Delahaye ging af en vertrok met stille trom door de achterdeur.

Uiteraard was het onmogelijk om de Ironman op het programma van de Spelen te krijgen. Een meer uitnodigende afstand was noodzakelijk om het IOC bestuur zover te krijgen dat de triatlon officieel als sport op het Olympische programma zou kunnen verschijnen en blijven. Inmiddels was het duidelijk dat het zogenaamde stayeren, in elkaars wiel rijden, een absolute voorwaarde zou zijn om een wedstrijd te kunnen organiseren en spannend te laten verlopen.

De ITU OD 1500 - 40 - 10 werd in 2000 Olympisch. Gedurende een tweetal decennia ontwikkelde deze Olympisch afstand bij zowel de vrouwen als de mannen zich tot een aantrekkelijk Olympisch onderdeel. Voor toeschouwers, en media leuk om naar te kijken. Toch ontbrak er een belangrijk element: het continu wisselen van posities. Na het zwemmen, het onderdeel waarop een triatlon niet kan worden gewonnen maar wel verloren, schoof de top al snel ineen tijdens het fietsen en werd het uiteindelijk verschil gemaakt tijdens het lopen.

In 2003 volgde er een proef met estafettes, al vrij snel gevolgd door een Mixed Relay van 2 vrouwen en 2 mannen. In 2009 volgde het eerste WK. In minder dan 2 decennia groeide dit onderdeel uit tot een waar spektakel. FRA 4*, GBR 3*, SWI 2* en GER, USA en AUS behaalden de wereldtitel. Nederland scoorde in 2017 brons met Maaike Caelers, Marco van der Stel, Rachel Klamer en Jorik van Egdom, de enige medaille tot nog toe.

Het onderdeel Mixed Relay bleek uiteindelijk in zeer korte tijd uit te groeien tot HET meest populaire onderdeel van de triatlon sport. Het olympisch debuut kon ook niet lang uitblijven. In 2020 stond het op het programma in tijdens de Olympische spelen van Tokio in 2021 volgde de première op 31 juli 2021.

Het Nederlandse team steeg boven zich zelf uit. Als zevende geplaatst werd een vierde plaats het prachtige eindresultaat. Maya Kingma startte fantastisch en tikte Marco van der Stel aan op 4" van de koppositie. Van der Stel deed het prima en liet Rachel Klamer met slechts 22" achterstand van start gaan. Klamer verloor helaas iets teveel waardoor een ontketende Jorik van Egdom het podium niet meer kon bereiken. 1e GBR 1.23.41, 2e USA op 14", 3e FRA op 23", 4e NED op 53", 5e BEL op 55" en 6e GER op 59". De top-zes van de 17 gestarte landen. De enorme spanning werd uiteraard ter plekke doch ook in vele huiskamers ervaren.

Er werd veel gesproken over dit onderdeel. Welke mogelijkheden heeft Nederland op korte- en middellange termijn? Heeft het kwartet van Tokio nog voldoende ruimte om vooruitgang te boeken? Is er voldoende jong talent in beeld om voor voldoende verbreding te zorgen? Heeft de NTB een ervaren en vooral geaccepteerde trainer / coach beschikbaar om op korte termijn het team voor Parijs op de rails te krijgen? Uiteraard zijn er nog meer vragen maar vooralsnog lijken dit de meest brandende. Komende zomer moet blijken wie als trainer / coach wordt benoemd. De klus zal alles behalve gemakkelijk zijn, zie het schaatsen!

Nadat het IOC en de ITU de plaatsingseisen voor Parijs 2024 bekend hadden gemaakt, startte het speculeren.
De kwalificatie periode: 27-05-2022 tot en met 27-05-2024. Op 25-03-2024 krijgen de zes eerst geplaatsen van de ranglijst een officieel startbewijs. Hieraan worden toegevoegd: de winnaars van de WK' s uit 2022 en 2023.
Dan volgt er nog één, nader aan te wijzen, wedstrijd om het aantal startplekken (hoeveel?) aan te vullen.
Bijkomstigheid een teamsporter in ieder geval een startpositie hebben voor de OD wedstrijd bij de vouwen en mannen. Daarvoor is een top-55 klassering vereist.

Vorig weekeinde vond de eerste Mixed Relay plaats meetellend voor het OS klassement.
Deze WTCS wedstrijd in Leeds bevestigde enerzijds dat de bekende top landen er weer staan, dat nieuwe toppers zich aandienen en dat een hoge klassering niet vanzelf sprekend is. Nederland verscheen aan de start met Richard Murray (1989), vervolgens zijn echtgenote Rachel Murray-Klamer (1990), daarop volgde benjamin Mitch Kolkman (2002) en Maya Kingma (1995) sloot af. Deze ploeg was samengesteld door Henry Bonnes. Slechts de afwezige Jorik van Egdom (1995) zou op de plaats van Kolkman zou het kwartet mogelijk nog iets sterker hebben gemaakt. Doch Kolkman presteerde zeer verdienstelijk en zeker veelbelovend.

Winnend kwartet: 1e GER 101.28.00, 2e GBR op 14", 3e FRA op 20", 4e ITA op 32", 5e BEL op 40" en Nederland uiteindelijk 10e op 90". Een beetje teleurstellend maar niet iets om lang over te treuren. Kingma moest een penalty van 10" straftijd voldoen opgelopen door Murray.

De toekomst van het Nederlandse kwartet ziet er op de korte termijn, Parijs 2024, redelijk tot goed uit. Bij de mannen lijkt het drietal Murray, van Egdom en Kolkman met de absolute top mee te kunnen. Hetzelfde geldt voor Kingma en Murray-Klamer bij de vrouwen. Waar bij de mannen zelfs nog kan worden gedacht aan een vierde heer, lijkt de aanwas bij de vrouwen te stagneren. Er dient te worden gezocht naar jonge vrouwen met veel zwemtalent. Investeren om te voorkomen dat een blessure roet in het eten zal gooien.

In Tokio was de volgorde vrouw/man/vrouw/man met het bekende resultaat.
In Leeds echter man/vrouw/man/vrouw.
Wat het in Parijs gaat worden is nog niet geheel duidelijk.
Toch is het belangrijk om dit vroegtijdig te weten.
Bij vrouw/man lijkt de volgorde Kingma, ?, Murray-Klamer en Murray de meest logische samenstelling.
Voor het vraagteken kan een drietal worden ingezet.
Bij man/vrouw dient er te worden nagedacht over Murray, Kingma, vooralsnog van Egdom en Murray-Klamer.
De laatste van het kwartet moet in ieder geval het beste kunnen lopen.

Mixed Relay: de smaakmaker van de triatlon.
Geen drama of echte heroïek zoals bij de Ironman waarbij gebrek aan talent kan worden gecompenseerd door wilskracht.
Noch de alleskunner, sprinten, tijdrijden, technisch en tactisch super vaardig, bij uitstek geschikt voor de OD. Gezocht voor de Mixed Relay: mannen en vrouwen in het bezit van de hier genoemde vaardigheden plus de ambitie om met het kwartet tot grote hoogtes te stijgen.
Dit kwartet dient te bestaan uit minimaal 6 sporters (3 om 3), een uitmuntend begeleidingsteam, uitstekende randvoorwaarden en het volste vertrouwen in elkaar.
Nederland Olympisch kampioen? Waarom niet! De NTB weet in ieder geval hoe het niet moet (Sydney 2000)!

Bronnen: Wikipedia, NTB, Tim Moria (3athlon), Romy Louise van Schooneveld (3athlon), ITU en Henk van Pelt.

Nieuwe column    <    Overzicht    >    Oude column